W ciągu ostatniego wieku zwyczaje kulinarne Japończyków bardzo się zmieniły. Dzisiaj spożywa się w Japonii duże ilości mięsa i produktów mlecznych zamiast ryżu, „owoców morza” (ryby, skorupiaki, mięczaki, jadalne wodorosty) i warzyw (przede wszystkim soi); potrawy z tych produktów były kiedyś podstawą codziennego menu każdego Japończyka bez względu na jego status społeczny. Mimo wszystko jednak, mięso i mleko nie wyparły całkowicie starych japońskich potraw, które są nadal najbardziej ulubionymi potrawami w tym kraju. Wśród tradycyjnych japońskich dań najbardziej popularnymi potrawami są; sukiyaki, tempura i specjalność kuchni japońskiej – suszi. Podstawą suszi jest ryż gotowany z octem, cukrem, solą i glutaminianem sodu (Ajmomoto), do tego podaje się rozmaicie przyrządzane jarzyny, jaja lub „owoce morza”. Kuchnia japońska jest bardzo zbliżona do kuchni chińskiej i liczne potrawy (zwłaszcza mączne) są do siebie bardzo podobne – niemalże identyczne, dlatego też w skromnym zestawie potraw kuchni japońskiej podaję tylko takie, które – moim zdaniem – nie występują nawet w postaci zbliżonej w kuchni chińskiej. Potrawy japońskie trudniej przyrządzić w naszym kraju niż dania chińskie, ze względu na duże zastosowanie w niej najprzeróżniejszych owoców morza – nadających charakterystyczny smak potrawom – które są u nas zupełnie nieznane i niedostępne.
Tempura nie jest nazwą potrawy sensu stricto, tylko jedną z form obróbki cieplne, a mianowicie; smażenie w głębokim tłuszczu, przy czym surowce zanurza się w cieście naleśnikowym. W ten sposób można przyrządzać potrawy z mięsa, ryb, skorupiaków i warzyw. Dodatkiem do potraw tak przyrządzanych jest sos, zwany „tentsuju”. Do najpopularniejszych należą Ebi-no-tempuro (z krewetek), Kuru-ma-ebi-no-tempura (z homara), Hiki-niku-no-tempura (z siekanego mięsa).
