Jedzenie podawane w restauracjach McDonald’s należy do kategorii „fast food”. Według definicji zawartej w Słowniku poprawnej polszczyzny „fast food” to szybko przyrządzane jedzenie oraz miejsce, w którym można je kupić. Encyklopedia Kuchni TV terminem „fast food” określa: „Jedzenie, które jet przyrządzane i podawane w bardzo szybki sposób z reguły w samoobsługowych restauracjach”. Twórcy hasła podkreślają także niską jakość zdrowotną takiego jedzenia oraz przydatność dla osób zabieganych. Zaznaczają także, że kojarzy się z hamburgerami i kulturą masową. Pojęcie to tłumaczone jest na język polski jako „szybkie jedzenie”, jednak w codziennym użyciu funkcjonuje termin angielski. Jedzenie typu „fast food” bywa często utożsamiane z „junk food”, czyli „śmieciowym jedzeniem”. Porównanie to ma swoje podstawy, jednak nie jest do końca słuszne. W barach szybkiej obsługi, oprócz „junk food” (czyli taniej, łatwej w produkcji, wysokokalorycznej żywności), podaje się często sałatki lub surówki warzywne, których nie można zaliczyć do śmieciowego jedzenia. Do barów serwujących „fast food” oraz „junk food” należą między innymi takie sieci jak: McDonald’s, Burger King, Taco Bell, KFC. Potrawami, jakie podawane są w barach szybkiej obsługi są najczęściej różne rodzaje burgerów (cheeseburgery, hamburgery, fishburgery itd.), niektóre części kurczaka (skrzydełka, piersi, udka, polędwiczki), frytki, hot-dogi oraz pizza sprzedawana w kawałkach.
Żywność typu fast food jest mocno i powszechnie krytykowana. W geście sprzeciwu wobec barom szybkiej obsługi powstało nawet wiele stowarzyszeń. W Europie dużą popularność zdobył ruch Slow Food, o którym wspominam w tym artykule – Ruch Miłośników Slow Food. Wojnę niezdrowej żywności, produkowanej dla zysku a nie smaku, wydały także restauracje oraz kucharze. Pierwszym przykładem buntu przeciwko jedzeniu typu fast food było wykorzystywanie jedynie regionalnych lub własnoręcznie wyhodowanych produktów w kalifornijskiej restauracji „Chez Panisse”. Właścicielka – Alice Waters protestowała przeciw masowo produkowanej żywności w puszkach. Obecnie prawie wszyscy znani kucharze, a szczególnie gwiazdy telewizyjne, orędują za zdrową żywnością. Wielkie zasługi na tym polu przypisać należy brytyjskiej ikonie kulinariów – Jamie’emu Oliverowi. Kucharz ten w swoich programach pokazuje jak wartościowe są regionalne produkty, co w rzeczywistości znajduje się w masowo produkowanej żywności oraz jakie konsekwencje niesie ich produkcja oraz konsumpcja. Zasłynął szczególnie dobitnym ukazywaniem losu kurczaków hodowanych na fermach przemysłowych. Ostatnimi programami, jakie powstały z jego inicjatywy są: Jamie Oliver: Jak jeść i przeżyć oraz Jamie, kolacja i kurczaki.
Autor: Ewa Iwańska
